اگه یه روز زنی رو توی خیابون دیدید که زل زده به جای نامعلومی روی زمین و بدو بدو داره میره، جا به جا هم نیم خیز میشینه و سعی میکنه چیزی رو بگیره، چیز خاصی نیست. اون منم که دارم سعی میکنم یه قاصدک رو بگیرم... به روی خودتون نیارید اصلا.
ایضا اگه یه نفر سرش رو به آسمون بود و یهو پرید جلوتون... یا اونی که از شیشه تاکسی یه جوری شهر رو نگاه میکرد که انگار روز اولِ چشم باز کردنشه، اونم منم...
*امروز رفتم دوتا نون(نان؟) بگیرم، یک ساعت بعد با یه دونه نون(آخه دیر شد و صف بود دیگه) و هزار هزار آرزوی به آسمان رفته توسط قاصدکم، برگشتم.